خداوند خود کارهایش رابانام خودآغازکرده است وبه صورت عملی آن رابه بندگانش آموزانده است .

این حرکت نه تنهادرابتدایهمه کتاب های آسمانی صورت گرفته است .

همان طورکه امام باقر (ع)فرموده است:

((ابتدای همه کتاب هایی که ازآسمان نازل شده است ((بسم الله الرحمن الرحیم ))است)).

همچنین درکلام امام صادق (ع)آمده است:

((خداوندکتابی راازآسمان فرونفرستادمگراینکه آغازش ((بسم الله الرحمن الرحیم ))است)).

اینک دانستیم آغزگرهمه کتاب های آسمانی جمله شریف ((بسم الله الرحمن الرحیم ))است.

یادآوری دو نکته لازم استاول اینکه آیادرکتاب های آسمانی - به جزقرآن – که اکنون دردست ماست

 جمله بسمله موجوداست یاخیر؟

بامراجعه ای به کتاب های ادیان های مختلف درمی یابیم که کتاب هایی که اکنون موجود است

چنین جمله ای یافت نمی شودوشایداین امر دلیلی برتحریف این کتابهاباشد.

نکته دوم این است که درروایتی ازامام علی (ع) آمده است خداوند((بسم الله الرحمن الرحیم ))

رابه کسی ازانبیای گذشته جزحضرت سلیمان (ع)نازل نکردواین روایت باروایات گذشته سازگارنیست.

((حل این مشکل اینگونه است که یا جمله نازل شده برحضرت سلیمان عربی بود وبردیگر انبیاءغیر عربی

وبه زبان خودشان بودویااینکه سلیمان (ع)قبل ازپیامبر اولین کسی بود که از((بسم الله الرحمن الرحیم)) استفاده کرد.